Vacation report....

WARNING: 9 dagen vakantie is niet niks, dat schrijf je niet even snel op. Dus bij deze waarschuw ik jullie alvast, onderstaand verhaal vraagt wat tijd en aandacht, maar dan zijn jullie wel weer helemaal op de hoogte van mijn leventje hier op Dushi Korsou!

Ik begin maar bij vrijdag 4 november. Na mijn werk werd ik opgehaald door Henk en mijn moeder om vervolgens Henk zijn verjaardag te vieren met een etentje bij Hook’s Hut. Een heel gezellig, romantisch restaurantje aan het strand. Heerlijk gegeten en gekletst! Vervolgens naar Mambo beach waar ons een optreden van de Hermes House Band stond te wachten. Verwachtte er niet veel van, maar het was erg leuk. De hele avond staan swingen samen met mijn moeder en Henk.

Om 00:00 plaatselijke tijd werd ik toegezongen met “Lang zal ze leven, lang zal ze leven…” en werd ik getrakteerd op een lekkere cocktail. Nadat de Hermes House Band de avond afsloot met “I will serveive” ben ik doorgereden naar Zanta waar mijn lieve vriendjes en vriendinnetjes mij op stonden te wachten om me wederom toe te zingen en mij te feliciteren.

Zaterdag 5 november werd ik wakker en kreeg ik gelijk een verjaardagsgevoel. Mijn huisgenootje Suus had een lief kaartje en ballonnetjes op mijn deur geplakt en ook in NL waren ze me niet vergeten. Lieve Linda, Leonie, Corliz, Karin, Marlies, Fred, Laura en Maarten bedankt voor de cadeautjes! Oma, bedankt voor de mooie brief en de rest bedankt voor de felicitaties via mail, sms en telefoon.

Overdag hebben we met mijn moeder, Henk en huisgenootjes heerlijk op het strand gelegen. ’s Avonds lekker opgetut waarnaar we met mijn moeder, Henk, Suus, Eefke, Sabien en Lindy zijn gaan eten bij Tu Tu Tango. Bij het natafelen klonk opeens harde muziek, “Happy birthday to you, happy birthday to you..”, de ober kwam aangelopen met een heerlijk dessert met sterretjes erin. Hadden mijn huisgenootjes even geregeld achter mijn rug om...Thanks!

De avond werd afgesloten bij Mambo. Regen, regen en nog eens regen. Bardancing, stampen in de plassen, creaties met keukenrol, nattigheid maar zeker ook heel veel gezelligheid was het vervolg. Een leuke afsluiting van mijn verjaardag!

Zondag voelde iedereen zich niet helemaal op en top. Na een gezamenlijke brunch met gebakken eieren dook iedereen weer lekker zijn bedje in. Om half vijf gingen de wekkers af, immers begint om 17 uur de welbekende Happy Hour en deze traditie moesten we natuurlijk voortzetten.

Maandag heb ik de hele dag doorgebracht op het strand bij Jan Thiel samen met Henk en moeders. Mijn moeder en ik hebben genoten van de zwemles die werd gegeven. Allemaal kleine kindjes die hup de zee in springen om vervolgens zo snel mogelijk naar het trappetje te zwemmen, weer hup het water uit, rennen naar het begin en weer het water in plonsen. Geweldig!

’s Avonds heeft mijn moeder voor het eerst en tevens voor het laatst gekookt in het appartement, macaroni! Met 2 gaspitjes, 30 graden en weinig keukengerei wordt koken niet echt je hobby, dus de rest van de week zijn we lekker uit eten geweest.

Dinsdagochtend 9:45 uur: Celine loopt naar haar Jeepie om naar het appartement te vertrekken om met Henk en moeder naar de struisvogelfarm te gaan. Onderweg ziet ze dat de tank leeg is. Mmm vreemd, de tank zat gisteravond toch nog vol? Toch maar even tanken….Niets vermoedend gooi ik de benzine erin en wat denk je dat er gebeurt…
Aan de onderkant van de auto loopt de benzine er net zo hard weer uit!
NEEEE, dit kan niet waar zijn. Heb ik weer! Na onderzoek kon ik concluderen dat mijn tankslang was doorgesneden en benzine was afgetapt. Dat blijkt hier overigens heel normaal te zijn.
Maar wat nu? Hulptroep Henk, mama, Suus en taxichauffeur opgetrommeld. Vervolgens verhuurbedrijf gebeld die mij konden vertellen dat de monteur op het moment niet aanwezig was en dat ik de auto maar moest laten staan. Henk zag dit niet zitten en heeft samen met de taxichauffeur de taak als monteur op zich genomen. Binnen een uur was de auto weer in orde.
Nu denken jullie natuurlijk dat dit het was, maar nee hier begint het avontuur pas.
Omdat dit leuke ‘geintje’ aardig wat geld had gekost besloten we om aangifte te doen bij de politie zodat we het geld bij de verzekering konden verhalen.

Na 10 minuten te hebben gewacht op het politiebureau werden we dan eindelijk te woord gestaan. We vertelden wat er was gebeurt en dat we graag aangifte wilden doen. Dan zal je denken dat je even rustig ergens gaat zitten zodat ze de aangifte kunnen opnemen. Nou niet dus, in plaats daarvan werden we in de gang van het politiebureau bestookt met allemaal irrelevante vragen. Het kwam erop neer dat ze bewijs wilden zien voordat de aangifte werd opgenomen. De agent vroeg ons of ik het autoverhuurbedrijf had gebeld om de situatie uit te leggen. “Ja” antwoordde ik, waarop hij het telefoonnummer vroeg en zelf ging bellen. Was in het belang van het onderzoek wist hij mij te vertellen, welk onderzoek!?
Toen hij terug kwam had hij het lef om me ook nog eens een leugenaar te noemen, want ik had de auto niet gehuurd maar geleend. ‘Wat is dit nou weer’, dacht ik. Ondertussen waren mijn moeders en Henks hoofd zo’n beetje rood van opwinding en konden zich niet meer inhouden. “Waarom worden er van die irrelevante vragen gesteld, stel je een onderzoek in en worden we absoluut niet netjes te woord gestaan? We komen alleen aangifte doen!”
De agent, aka het onfatsoenlijke, onaardige, onsympathieke, asociale knulletje begon ons uit te schelden. ‘Oprotten Makamba’s’ kregen we te horen. ‘Pardon’, antwoordde mijn moeder. ‘Jullie moeten nu oprotten anders doe ik aangifte tegen jullie dat jullie valse aangifte doen.’ Dit was de druppel. We wilden nu wel even zijn baas spreken. Buiten op het stoepje mochten we wachten, als kleine kleutertjes werden we behandeld.
Natuurlijk lieten ze ons weer lekker lang wachten, waardoor Henk de moed wilde opgeven. Nou, dan ken je mijn moeder en ik nog niet. Wij bleven, no matter what!
Uiteindelijk een gesprek kunnen aangaan met de leidinggevende van het bureau. Hij vertelde ons dat er heel veel Nederlanders zijn die valse aangifte doen om zo van de reisverzekering te profiteren. Zijn collega had niet netjes gehandeld en zou daarop aangesproken worden. Uiteindelijk is de aangifte opgenomen in het bijzijn van de agent die ons eerder uitgescholden had en de deur had gewezen. Nou, je had zijn gezicht moeten zien, ik heb genoten!

En nee, dit is nog steeds niet het einde. De aangifte, heb ik namelijk nog steeds niet! Deze moest uitgewerkt worden op de computer en zou ik de volgende dag op kunnen halen. Elke dag ga ik langs het politiebureau en elke dag krijg ik te horen dat of de collega er niet is, of dat de aangifte nog niet klaar is, kortom er is altijd wat! Inmiddels ben ik berucht op het bureau en kijkt geen enkele agent me meer aan, maar ik ben een volhouder. Dit eiland zal ik niet verlaten zonder die verdomde aangifte!

Om onze dinsdag slash politiedag toch nog leuk af te sluiten zijn we ’s avonds naar de filmavond op Mambo beach geweest. Heel apart, lig je op het strand in je ligbedje onder de heldere sterrenhemel film te kijken. In de pauze wederom een BN’er gespot: Wendy van Dijk! Zij was hier voor de opnames van Hart in Actie.

Onze uitstapjes die dinsdag op de dagplanning stonden vielen dus een beetje in het water. Maar ach, woensdag nieuwe dag, nieuwe kansen. ’s Ochtends vroeg vertrokken naar de struisvogelfarm. In een truck uit het jaar prik werden we over de farm gereden en werd er door de gids het een en ander verteld over de beesten. Wist je dat struisvogels zo dom zijn? Ze hebben een megagroot lichaam, maar hersenen zo groot als een pinda. Dit houdt in dat er geen stevige hekken om de farm heen staan, maar puur alleen een draadje gespannen ter hoogte van hun hoofd. Een struisvogel kan namelijk niet bedenken dat ze 10 centimeter moeten zakken voor hun vrijheid. Bovendien proppen ze hun hoofden door smalle gaten en denken dat hun hele lichaam er doorheen kan. Soms houden ze dit net zolang vol tot ze overlijden.
We mochten de struisvogels voeren door met je rug tegen het hek te staan met een grote bak voer in je handen. De struisvogels gingen dan over en langs je heen om in de bak te pikken. Tevens mochten we op een struisvogelei gaan staan. Heel bizar, sta je met je volle gewicht op dat ei breekt het niet, maar als je het ei uit je handen laat vallen blijft er niks meer van over. Ter afsluiting mochten we nog een babystruisvogeltje vasthouden van 26 dagen oud. Jullie begrijpen dat er weer heel wat foto’s gemaakt zijn die snel op mijn site zullen verschijnen.

Donderdag de hele dag lekker cultureel gedaan. Met de Jeep helemaal naar het westen gereden. Onderweg gestopt bij een landhuis, waar Henk in zijn marinetijd een paar dagen had verbleven. Na een rondleiding te hebben gehad zijn we doorgereden en gestopt bij Westpunt voor een lekker drankje. Vervolgens richting Boca Tabla, een park met grotten, inhammen en rotsen waar de zee keihard tegenaan slaat. Heel mooi om te zien en wederom weer veel foto’s gemaakt. Tegen een uur of twee geluncht in een leuk tentje, waarna we toch nog maar even een paar uurtjes strand hebben gepakt. Grote Knip, een prachtig strand. Tegen een uurtje of vijf via het flamingopark teruggereden naar het appartement van Henk en moeders waar we even snel een douche hebben gepakt en een drankje hebben gedronken. ’s Avonds bij de Boogjes, aan het water, gegeten. Scampi’s op drie verschillende manieren bereid, erg lekker! Een eervolle vermelding voor mijn moeder die absoluut niet van vis houdt, maar toch met ons mee deed. En het was best lekker, toch mam?

Vrijdag zijn we naar Fatum geweest, mijn stagebedrijf, om te laten zien waar ik werk en mijn collega’s voor te stellen. Van iedereen kregen ze commentaar op hun kleurtje, poepie bruin zijn ze namelijk.
De rest van de dag doorgebracht op het strand, happy hour, gegeten bij Mambo en vervolgens afgesloten bij Tu Tu Tango.

Zaterdag, de dag om alweer afscheid te nemen. Wat gaan 10 dagen toch snel voorbij! Nog even naar het strand geweest en geluncht en toen was het toch echt tijd. Lieve mama en Henk, ik heb echt een fantastische week gehad. We hebben veel gezien en veel gedaan, volgens mij hebben jullie een goede indruk gekregen van mijn leventje hier op Curaçao. Nogmaals bedankt voor alles!

Traantjes bengelden over mijn wangen bij het afscheid maar tijd om daarbij stil te staan had ik niet. Er moest namelijk inkopen gedaan worden voor de BBQ. Ter ere van Eefke’s en mijn verjaardag gaven we zaterdagavond een BBQ, totaal 50 genodigden. Jaja, ik heb vrienden gemaakt hier ;-) Maar hoe doe je nou inkopen voor zoveel mensen? 2,5 uur hebben we in de supermarkt doorgebracht! Vlees moest nog gemarineerd worden, stokbrood worden afgebakken en Eefke en ik liepen voorddurend heen en weer om onze kar nog meer vol te laden, bang om te weinig te hebben. De avond was een groot succes en erg gezellig naar mijn mening. In onze grote achtertuin hadden we een buffetje gemaakt en wat tafels en stoelen neergezet. Onze mannelijke huisgenoten leefden zich uit achter de BBQ, thanks nog daarvoor!
Van onze huisgenootjes en vriendjes en vriendinnetjes van GP leuke cadeautjes gehad.
SMAK, deze is voor jullie!
Mam, er was genoeg ‘Polar’ voor de boys. Hoewel, die 200 biertjes waren wel allemaal op! Daardoor zat de stemming er wel in en hebben we de avond nog even afgesloten op Mambo.

Zondagochtend werden we gewekt door Hans Teeuwen, dankzij mijn lieftallige huisgenoot Karel. Kijk ik uit het raam en wat zie ik: weeeeer regen! Het lijkt wel NL! Besloten om een bezoekje te brengen aan de bioscoop. Domino…aangezien ik vrij moe was en ze hier geen ondertiteling hebben snapte ik de helft niet, maar volgens mij was de film wel aardig! Rond een uurtje of 17:30 stapten we uit de bios, nog steeds regen! Wij de parkeerplaats op, op zoek naar mijn jeepie. Wat denk je…jeep WEG! Dit kon toch niet waar zijn! Wij naar de bewakers toe, nee die hadden niks gezien. Uiteindelijk de manager van de bios erbij gehaald. Met tranen in mijn ogen waren we al bijna op weg naar het politiebureau (ja, HET politiebureau), toen de manager ons riep. En ja hoor, daar stond mijn jeepie, verscholen achter een wit busje en op een naar ons idee totaal andere plek als dat we hem hadden geparkeerd. Blij dat de jeep weer terecht was, maar een beetje voor schut stonden we wel!

Zo, en hoe lang hebben jullie erover gedaan om te lezen? Ik had jullie gewaarschuwd hé..!
Haha…volgende keer zal ik het korter houden!

Liefs Celine